گرچه پیری چو جوانانِ قوی شادی تو
سایه سارِ خنکِ ظهرِ اَمُردادی تو
چشمه ی جاریِ در مزرعه ی خندابی
خاطراتِ سفر و هجرتِ اجدادی تو
از جوانی تو وَ سجده دو رفیقِ همدم
شده مسجد بتو شیرین و چو فرهادی تو
تاجر خوش عمل و سالم و با ایمانی
مردِ زحمتکشِ از ریشه وَ بنیادی تو
جای پای تو به هر نقطه ی کشور مانده
سبزیِ جنگلی و ماسه ی شهدادی تو
خستگی از تو شده خسته و تو برپائی
به غمِ مانده ی درمانده چو امدادی تو
از جوانی ره و رسم تو جوانمردی بود
قاصد خیری و بر شر تشر و دادی تو
یاد موسائی و نوری ز علیجان هستی
هم عمو هم پدر هم حضرت استادی تو.
.
درباره این سایت